Neden övünürüz Şiiri - Ali Faik Bak

Bir araya gelip bir birimizi methedip duralım.
Sen beni, ben seni, hep beraber bizi övelim.

Yüzlerce memleket içinde bizim ki bir tanedir.
Yine binlerce şehir içinde en güzeli bizim şehir.

Onlarca ırk içinde en üstün olan bizim ırkımız.
Tercihimiz önce ırkdaşımız, sonra hemşerimiz.

Tuttuğumuz yol en iyi yol, arkadaşlar yoldaş.
Partimiz en mükemmeli, dışımızdakiler yandaş.

Biz mensupsak bir topluluğa şüphesiz en güzeli,
Davamız tek doğru, diğerleri boş işlerin batılı.

Oysa ne tekne bizim, ne içinde yoğrulan hamur.
Kim bilir fırında pişen ekmek, nasibimiz mi olur.

Hangisi bize ait hayat boyu övünüp durduğumuz?
Gelirken ne getirdik, giderken neyi götüreceğiz?

Her an dağılmaya hazır etten ve kemikteniz.
Gözle göremediğimiz bir mikroba yeniliriz.

Bilir misiniz, tartıya vursalar kaç para ederiz?
Yapmak bir yana, yıkmak bütün marifetimiz.

Bizden geriye sadece noksan ve kusur kalır.
O da kudreti sonsuz olanı anlamak için verilir.