Neden, Neden Aşkım Neden

Uzun upuzun bir yol
Görüyorum kapının içinden.
Üçerli beşerli insanlar geçiyor.
Bir ben yalnızım diyorum
Bu kuru kalabalık şehirde.
Yalnız bir adama takılıyor gözüm.
Yürüyor dağdaki özgür çığlık gibi.
Bağırıyor: “bir gün bir gün açılacak
Açılacak açılmaz dediğin kapı.”
Başımı yere eğiyorum ben de.
Ağırlaşıyor beynim içindeki hasretle.
Ağlamak geliyor içimden delice,
Bağıra bağıra, yana yana, döne döne.
Seviyorum demek gerek demek gerek bu günlerde…
Ve bırakıp gittiğim o mağrur kız geliyor gözüme,
Yine bağırıyor: “neden, neden aşkım neden? ”