Neden mi Sen? Şiiri - Ahmet Özalhas

Saçlarımdaki akları, gelinliğin ile süslediğin için.
Gözlerimdeki yaşamın izlerini, senli günlerle doldurduğun için.
Gözlerinin okyanusunda, küçük bir gemiyim
Teveccüh eyledi Yaradan, beni sana
Cennetin Merhamet kapısında..

Gülüşüne namzet, bu deli divane yürek,
sen, cehennemi görmeden
Gözlerimde açan cennetin gülüsün

Yüreğimdeki sevdan, ne kadar büyük olursa da olsun
Adaletsiz bir devrim, İnsanlığın yürek makasında sevişir
Halvetin olsun attığım her adım
Cennetin kokusu sinsin yüreğimize, güllerin kokusundan

Ayrılık;
son durağımız dır
Küçük, büyük bakmadan
Yalnızlığın kafesine mahkum ettirmeye meyleden,
Kırmızı bir şarabın yıllanmış çilesi

Çaresizlik;
Son mısralarda can çekişen
Aciz insanların olduğu, karanlık masallarda anlatılan
Pes etmemeyi bilmeyen Mağlubiyet zaferidir
Neden mi sen?
Karanlığımın üzerine sinen,güneş tadında bakışlarını
Gözlerime müebbet ettiğin için

Vefasız:
Doğrunun göz altı sürmesinde kaybolan
Vefa'nın İzi olmadığı kapıda
Merhametle kapısına gelen bir Annenin
Niyetini kurşuna dizilmesine susmaktır

Neden mi sen?
Yüreğimi can bilip cananı olan,
Suistimal bir devrim olmadığın için..

Gözlerimin gözlerine ramak kaldığı bir gecede
Seni düşünüp, susmadan seni haykırdığım
Virane bir sokağa, güneş deyince
Çocuk seslerine bürünen çocuk yanını seviyorum

Neden mi sen?
Çünkü o çocuk hiç büyümediği için!