Çocuktum henüz. Yeni, yeni bazı şeyleri kavramaya ve düşünmeye başlamıştım.
İnsanlar; birbirlerine neden kötülük eder? Diye aklıma takılırdı hep.
İlk dinlediğim hikâye’ler dedemden savaş hikâye’leriydi. Dedem yunan ve Bulgar harbini yaşamıştı, hatırlıyordu. Sanırım onun çocukluğuna denk gelmişti. Ve babaanne’min babasını yunanlılar, savaş sırasında dilim, dilim kesmişlerdi. Bu hikâye’ler her zaman kulaklarımda çınladı. Bir insan nasıl doğranıyordu? ve neden savaşlar, yapılıyordu.?
Koskoca dünya’da neyi paylaşamıyorduk ki güzel, güzel geçinmek varken, birbirimizi sevmek varken, neden insanlar hep kavga ediyordu.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Maalesef durum böyle Emine arkadaşım. Savaş dediğiniz, barış dediğiniz bütün hepsi doğru... Küçükken beyne kazınanlar daha fazla bellekte ve hayatımızda yaşamımızda bizde yer ediyor...
Ama, takdir edin ki; Bir İngilterenin komşularına sahipde değiliz.. Diyelim sahip olduk; Bir Osmanlının Mirasını devralarak bu güne geldik....
Ve tarihte herkesle savaştık...
Bu kürede hep boğuşarak yaşamışız.. Barış, güzellik, hoşluk, sevişelim, sevelim, böcükler, çocuklar ölmesin naraları boş...
Biz güçlü olduğumuz sürece bu güzelliği sağladık... Sen güçlü değilsen; Anlatamazsın kimseye doğru olduğunu...Sen onurlu, dik ve gurur kelimelerini unutturmuşsan Milletine, asla bu barış, sevgiyi gösteremezsin toplumunda...
Yanisi şu; Bütün güzel kavramlar; Güçlülük ve Asaletle yaşar... O yoksa, yoktur işte...
Kışın çıplak bir orman gibi; Demokrasiniz; ttaaa yolun alt başındaki tarladan görünür...
Sevgiyle ilgili söylim.. Kürt, Türk, Alevi, Sünni, Ermeni çatışması...
Yukarıda saydıklarından; Ermeniler hariç, ki istisnalar kaideyi bozmaz....
Ermeniler hariç hepsi bu ülkenin kurtuluşunda savaştılar... Mücadele ettiler, kanlarını, canlarını çoğu zaman namuslarını, vücutlarından parçalarını çoğu zamanda ruhlarını verdiler...
Türkün düşmanı Kürt değildir...
Alevinin düşmanı sünni değildir...
Biz; Bu ülkede, Cumhuriyeti kurmuş, bayağımızı yüceltmiş emek vermiş, Kürt, Türk, Laz, Çerkez, Alevi, Sünni Tüm Atalarımızın çocuklarıyla Kıyamete kadar Şerefle yaşarız... Ve öyle olacak...
Atalarımıza sadık kalacağız... Hep söylediğimiz şey.. Ben Bu ülkeyi varaden insanlarımızın çocuklarıyla bir arada, güçlü ve onurlu yaşamayı seçen dedem gibi yaşayacam...
Duygularınız için teşekkür ederim. Güzel bir Vurgu, özellikle bu devirde anlamlı bir vurguydu...
Teşekkürler...
Sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta