Neden ki yüreğim çürüğe çıkmış gibi…

a
h
hayat
a
h

gönlümün en halis yerinden söküşte çıkarılanlar
bin parça edilip de saçılmış ortalık yerlere
akarsu gibi dal dal da dağılmışlar
ve… Tipi
benliğimde de yok yazıyor bugün
her şey bir zerre kadar
göz ucu bakışların bir hükmünün olmadığı gibi
gönlümün durumu yağmayan bir bulut siciminden
istense de rahmetim kalmadı yürek delinmiş dibinden

her anım duygularımın dumura uğrayışını düzeltmekle geçiyor
ve bilmem bu kaçıncı yaz çiçeksiz geçti gitti ömrümden
siz cenahların sapkın gibi düşüşünü bilir misiniz
hikayem düştü kırmızı da elimden
oysa ki “ben” adam gibi bir “ben”dim
iyi…ve güzel
de gülerdim gönlümün mazbut bahçesinde
tüm çiçekler bir bir gelip kapıma sererlerdi
sevgi postlarını ve itirazsız da beklerlerdi
dağ gibiydim ve tüm çakallara da kafa tutardım
çünkü hem narin hem de çok mertti o pak yüreğim

ş
i
m
d
i
her yanım yara bere çürük içinde indirildik merdivenlerden
içe akıtılan gözyaşlarım bin bir dertle inlerken
hüznümü yalnız yakalayıp da
içimde ki son kırıntıları da yok etmeyin sakın
koyun bir o kalsın içimde ki
o küçük çocuk
bari ona da sinsice göz koymayın

belki de fark etmediniz
Allaha açılan yüreği mi ve yakaran elleri mi?
Belki de ben açık etmedim kendimi
Olsun da
bir rahatlık bile nasip olmadı
bir kadir gecesi gece yarısı doğmuş şu kuluna
doğruluk şarkıları hep dilimdeydi hiçte hiç düşmediler ki
şu anda
ağrılar girdabına tutulup kaldı ruhum
her anda vicdansızca yokluyorlar başımı
her bir yanda zebani alışı mı?
doğruluk uçurumundan düşürülüyorum

az biraz soluk arası verin de
içime kahırla akıttığınız duyguları biraz da olsa dindire bileyim
kara yürekli kadın
Hikmetin hükmü elbette kaderimle yüzleşecek
çek ellerini çek artık yeter üzerimden
beni öz canımla da yoklama
bırak beni bana
bu huzurlu hayatım da saklı
bilin ki her şeyden de çok emin ellerim
bir de bu hayatımı sürükleyen ihlasımın kılına dokunmayın
bir siz sizliğin içine duygularımı yavaşça bırakıverin
belki de en çok istirahat onun hakkı

kimseden beni anlamasını
ne
istedim
ne de
isterim
her atılan adımım “Hak” için
ister anın ister anmayın sulak gözlerle
ben ne sizde ne bende “HİÇ” değilim artık
bir yücenin elin de artık tümden rahat bedenim
bekletiyor beni kapısının eşiğinde
gir
diyene dek
bir elimde amelim diğerinde “O”NA yakarışlarım…

elinizi vicdanınıza koyun sonra da kalın olduğunuz yerde…

(14.12.2014) AZAP…