Neden Ki Sevdan Oymacılara?

Sana şiirler getirdim
uzak iklimlerden
töresiz şiirlerdi bunlar
alıp kaç diye bekledim bu şiirleri
ne aldın ne de kaçtın
ve ben utandım
ıssız yerlerimde
bir köşeye geçtim
seni bekledim
kuşların kanat çırparak uçmasını
senin İstanbul'u sevmen gibi beni sevmeni
bekledim
ama galiba
sen beni sevmeyeceksin
duyduğuma göre kötülükler kuşağında
kırılmaya yüz tutmuş asil bir vazo gibiymişsin
seni hırpalayan bir antikacın varmış
bakirelere kulak asmayan fahişelerin arasında
benlik kaybı yaşıyormuşsun
benim saçının tek teline zarar gelse
bin yıllık göz yaşı akıtacağım
antikacıların elinde paralanıyormuş
ne yazık
ah ne yazık
oysa özgürlük ne uzak değil mi sana
sahi ne uzağım değil mi ben sana?

Ahşap gergeflerle işlenmiş
kara bir çiçeğin solgun kalbi
gibi
çapraz bağlanmış hayatın bana nakşı
mısralarımda gülmüş bir tek hayat bana
bu bağlanışların son bulduğu noktada
aydınların dahi aydınlatmaya güç yetiremediği
azgın fikirlerimi getirdim sana
ve şu anda
kötü bir inilti kulağımda...
Ülkemin güneşi kaybolmuş
sözlerim geçmiyor adliyelerin soğuk
ürpertici kapılarından
ve gene peşi sıra haberler geliyor
durmadan art arda
hafsalamın cinnet noktasında
teğet geçiyor
geçmesini istemediğim ne kadar şey varsa
ve artık ben dolup taştım
evet evet
taş attılar benim siğneme
canım yandı
ortada ne bir çiçek kaldı
ne kalp kaldı
neden ki sevdan oymacılara
hiç anlamadım...