Neden Kaçtın ? Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Kayboldun, yere batan sarnıcı gibi
Bomboş kaldı koca ev, yumuşak yatak
Döndün ansızın geri, bir gölge gibi
Bende her gece yaptım, gölgene atak

Odamın duvarına vuran, siyah ışık
Adım gibi eminim, şemalındı senin
Yattık gece boyu, yan yana bitişik
Elime değmese de, o sıcak tenin

Kuru bir gölgeden, ibaret olsa da
Tanır sevdiğini, yürekten seven aşık
Yaşananlar, geçmiş mazide kalsa da
Yıllarca attık, aynı kaseye kaşık

Bıraktığın küllerin, hala çok sıcak
Bahtsız kalbimi, durdurup kaybolsan da
Felek kurdu bize, sinsice bir tuzak
İlk kurbanı benim, sen anlamasan da

Sabah kalktığımda, gitsem hangi yöne
Birden bire, çıkmaz oluyor her sokak
O an, düşüyor gözümden yaşlar öne
Yokluğun beni yaptı, tümüyle korkak

Maddiyaten hiç bir şey, istemedim senden
Sadece bir tek, beni sevmeni istedim
Neden kaçtın, nefret edercesine benden
Birde beni, bırakmamanı istedim

Yatınca, aniden taş gibi oluyor
İçi kuş tüyü dolu, yumuşak yatak
Sen yokken yanımda, gözlerim doluyor
Kendime ettim uyumayı, hepten yasak

Bir tanem farz et ki, bugün kutsal bayram
Yanıma koşaraktan, ilk gelen sen ol
Tütsün artık, yokluğunda sönen sobam
Sende benim sevgimle, tekrardan şen ol

Bırak inadı, bir araya gelelim
Yeniden, şu küllerimizden doğalım
Her gün, her gece, gülerek eğlenelim
Sevinçten gözümüzü, yaşa boğalım

Sonrada dizlerin, benim dizlerimde
Yumuşacık pamuk kolların, boynumda
Yeşil gözlerin, hüzünlü gözlerimde
Yine eskisi gibi yat, bu koynumda