Sessiz birşekilde ağlıyordu
Kimseye bir zarar vermeden içlenip, ruhunun hicranını aşikar eğliyordu
Bir gönül için hüznün vazgeçilmezliğini biliyor, kah sabrediyor, kah ah çekiyordu
Şikayet etmeye yeltenmiyordu, derdi bahşedenin kim olduğunu yakinen biliyordu
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta