Sabahçı mekânlarda dönüp dönüp sana susuyorum. Sana dair hatıralarda ne varsa yakıp yıkıp attım. Unutmaya çalışıyorum yaşanmışlıkları, seni ve senden kalanları bir çırpıda silmek istiyorum, unutulmaya dair ne varsa. Ölüm unutmaksa eğer yaşama son vermek gibi, aşka da ölümle son vermek istiyorum.
Anıları içime nefes gibi çekip, seni hatırlatan ne varsa unutmak için çekilesi dertlere katlanıyorum. Yeni yaşamımda sensizliğe dönmek istiyorum ölüm denen sonsuzluğun yeni başlangıçlara neler getireceğini bilmeden.
Neden her aşkın içinden ayrılık geçer ve bu ayrılıklar giderken bir şeylerde götürür insandan. Unutmak unutulmadığının göstergesi dense de yinede yaşarsın yüreğinin en ücralarında. Yalnızlığın nefesinde ısınırsın bazen de kavurucu ateşler yakar bedenini
Kapalı kapılar ardında ki yalnızlığa sor beni, yerlerde sürünen gururumu açılan yürek yaralarının kanlarıyla nasıl yıkandığını anlatsınlar. Yanındayken özlediğim, kokuna hasret yaşamlara mahkûm olmayı ben istemedim. Sıcaklığını taşıdığım bedenimde sensizliği sarındıkça sensizliğin nefesinde üşüdüm.
Tamamını Oku
Kal gitme gülüm bu kış geçmez demiştim, anlatamadım gitme kal bahar özlem olur demiştim anlatamadım...
Şimdilerde ise taş kaldırımlara sığmıyoruz, içimiz hep ağlamaklı, coşkularımız kalmış çakıl taşlı deniz kenarlarında ay ışığı eşliğinde...
Zamanda kaldı her şey, kırgınlıklar, üzüntüden titremeler, gecenin sesine hasretler, gün ışığına kırgınlıklar, sevginin unutulmaz olduğuna inanmalar, hayatı zorladıkça, inleme sesleri ile koşuşmalar, hepsi zamanın gölgesinde yok olup gitti, kendi benliğini unuturcasına vaz geçemediğin sevdiğinden kopmalar, sürüklenip gitti acı sarsıntıları ile kayboluşlara, ne kaldı geride sevgiye dahil, sadece nefret mi ki o da son nefeslerde…
Ne zormuş sevginin tutsağı olmak, sadece zorluyor hâlâ bedeni ki yok olmamak için son direnişlerinde. Garip bir acıma hissi doğuyor ki ayrı bir acılanma getiriyor ardında…
Vazgeçmek gerekiyor artık hayâl kurmaktan ve de geçmişi kurcalamaktan…
Zaman her şeyi yuttuğu gibi, yürek vuruşlarını da yok etme çabasında şimdilerde.
Mustafa yılmaz
ant+10
Yağmur muydu beni ıslatan yoksa ben miydim yağmura karışan? Sonbaharın hüznünde güneş dünyadan ışıklarını çekip alırken ay loş ve yumuşak ışıklarını üzerime seriyor. Ben ise unutulmuş ölü yüreklerin zindanında kaybolmuş insan bedenlerini arıyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta