Sabahçı mekânlarda dönüp dönüp sana susuyorum. Sana dair hatıralarda ne varsa yakıp yıkıp attım. Unutmaya çalışıyorum yaşanmışlıkları, seni ve senden kalanları bir çırpıda silmek istiyorum, unutulmaya dair ne varsa. Ölüm unutmaksa eğer yaşama son vermek gibi, aşka da ölümle son vermek istiyorum.
Anıları içime nefes gibi çekip, seni hatırlatan ne varsa unutmak için çekilesi dertlere katlanıyorum. Yeni yaşamımda sensizliğe dönmek istiyorum ölüm denen sonsuzluğun yeni başlangıçlara neler getireceğini bilmeden.
Neden her aşkın içinden ayrılık geçer ve bu ayrılıklar giderken bir şeylerde götürür insandan. Unutmak unutulmadığının göstergesi dense de yinede yaşarsın yüreğinin en ücralarında. Yalnızlığın nefesinde ısınırsın bazen de kavurucu ateşler yakar bedenini
Kapalı kapılar ardında ki yalnızlığa sor beni, yerlerde sürünen gururumu açılan yürek yaralarının kanlarıyla nasıl yıkandığını anlatsınlar. Yanındayken özlediğim, kokuna hasret yaşamlara mahkûm olmayı ben istemedim. Sıcaklığını taşıdığım bedenimde sensizliği sarındıkça sensizliğin nefesinde üşüdüm.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
