Neden Güldü Kadın? Şiiri - Ümit Alphan

Biri beni andı mı ne?
Dedi hıçkırarak.
Sokakta müşteri bekleyen kadın,
Az önce içtiği su,
Şimdi, mendilini ıslatmıştı,
Ananın o olmasını diledi faydasız
Limon yemiş oldu,süzüldü yüzü
Dolunayın güneş olmasını dilerdi,
Kurtlarında kuzudan sürü.
Her şeyi ne çok güzel anlardı,
Tersi olmayı bilseydi yüzü.
Ham muşmula yemişse insan,
Buruk olur,ağızda duran.
Aradan geçmeden an,
Değişti,hem de tuhafından.
Sanırsın İstanbul’dan fasıllı bir meyhane,
Sazları çalsalar da gönülden hırsızlar
Neşesini bozamazlar.
Peki neydi?
Siyahi karayı,beyaza çeviren neden?
Cevap tam olarak bilinemedi.
Tahmin edildi.
Sanırım aklına bir fıkra gelmişti.
Komik değildi,ama olsun.
O fıkrayı kadına,o söylemişti…