Neden Gittin Şiiri - Mustafa Muho

Ey sevgili, hicranınla gönlüm viran oldu,
Her nefesim bir feryat, her adımım figan oldu.
Ben kal diye yandım, dilim suskun, gözüm kanlı,
Sen ise bir gül gibi solmadan gülistandan kopup giden oldun.

Ben ki aşkınla ömrümü bezedim,
Yârin cemâliyle cihanımı süsledim,
Gelmedin, dönmedin, sözünü tutmadın;
Ey vefasız, ben buradaydım, sen neden gittin?

Seher vakti kuşlar sorar hâlimi,
Gece yıldızlar ağlar gözyaşımla,
Gam defteri açıldı, adınla mühürlendi,
Yine de cevapsız kaldı tek suâlim:
Neden gittin?

Gönül der ki: belki dönersin,
Ömrüm der ki: belki ölürsün.
Ben derim ki: aşk sensiz haramdır,
Ama bil ki: vuslat artık imkânsızdır.

Ey sevgili,
ben aşkınla kül oldum,
Sen ayrılığınla gül oldun,
Ben yandım, sen sustun,
Ben bekledim, sen gitmeyi seçtin…
Söyle bana: Neden gittin?