Neden Gidemiyorum Şiiri - Ayten Özgün

Karanlığa yazıyorum seni her gece
Sözlerime cemreler düştüğünden beri
Çözemedim bu işin sırrını çözemedim
Alsam başımı gitsem diyorum
Maviliklerde kaybolsam
Tüm rüyalarımı sana bırakıp
Tüm hayalleri mi
Beraberimde götürsem tüm çileleri
Mülteci hislerimi arkamda bıraksam
Derinliğinde kayboluyorum buruksu bir acının
Bir duygu seli içimde
Sensizliği ezberledim artık
Nasıl anlatsam sana özlemimin tarifini
Anlayabilirmisin
Bir hiçlik arenasında
Uğruna ölümüne vuruşmak gibi
Gitmiyorum
Daha doğrusu gidemiyorum
Çün’kü ucunda sen varsın vedalarımın
Zor tutuyorum kendimi
Hıçkırıklara boğuluyorum birden
Ağlamaya dönüşüyor
İçimde’ki biriken öfkeler
Kendimi iki damla göz yaşında buluyorum
Seni yazmak istiyorum yeniden
Tükenmiş bütün söylenecek sözler
Bir bir boğazıma düğümleniyor
Yaşanmışlıkların çizgisinde
Sefil koydum günlerimi ayımı
Değiştirdim değişmeyen huyumu
Nakaratını dinledim tüm şarkıların
Mistik bir lirin tellerinde aradım yoksun
Yüzüme vuruyor sensizliğin matemi
Dur diyesim var kahrolası zamana
Geriye dönüp baktığım zaman
Geçen yıllarımda seni görürüm
Herkesin farklıdır yaşantıları
Kimi çektiği acıları anlatır
Kimi yaşanan aşkları
Bir ’’sismografi’’dir
Yüzümüzde sayısız depremin izlerini taşır
Tüm şiirleri okudum bulurum diye
Mutluuk namına desen payı mı
Ne ben alabildim nede aldırdın
Neyi deşiştirir ki
Yine dönüyorum karanlığıma
Yaşanan aşkların hatırına
Bir daha aşk şiiri yazmayacağım
Yalnız seni yazacağım satırlarıma
Hergece ki gibi
Anladın mı beni
Neden gidemediğimi
Gidemedimmmmm

Ayten Özgün

31:03:2018