Neden Döndün Ki Şiiri - Oğuzhan Karakuş

Akmıyor zaman, dünya benle dalgasını geçmekle meşgul.
Git başımdan be dünya, git dalganı geçecek başka birini bul.

Sensin ha,
Tam da unuttum derken nerden çıktın ki karşıma.
Sakın ha,
Sakın yine hayatımı mahvetmeye çalışma.

Silmiştim be,
Silmiştim adını kaderimden bile.
Her gece dua etmiştim be,
O talihsiz yazı tekrar yazılmasın diye.

Nerden çıktın şimdi, gidecek başka yerin yok muydu koca dünyada.
Neden geri döndün ki, hani yer yoktu bana hayatında.

Keşke tekrar döneceğini bilerek kırmasaydın kalbimi.
Gel severek ayrılalım dediğimde yıpratmasaydın keşke sevgimi.

Vay be,
Nasılda soldurmuşlar yüzündeki gamzeleri.
Ben bu kadar değişmedim,
Hâla duruyor gözlerimde ayrılığın izleri.

Gittiğin günden beri her şey duruyor yerli yerinde.
Ne kadar unuttum desem de,
Her anımda yaşadım seni hayallerimde.

Ama artık oluru yok bu işin.
Bu ağacın tutacak dalı kalmadı.
Giderken öyle bir gittin ki,
Artık kalbimin aşka mecali kalmadı.

Bu sefer eski bir dost gibi tekrar git şimdi.
Tekrar göz göze gelmeyelim, tekrar kırmayalım birbirimizi.

Yeni ufuklarım yok benim, ben buraya aidim.
Bir daha tutamaz ellerini ellerim.
Koşamam artık seninle aynı yolda yoruldu bedenim.

Ve asla dönme bir daha, zaten yeterince tazeledin acımı.
Tamam, git hadi tutamicam yoksa göz yaşlarımı.

Yine bir ilkbahar ve o dayanılmaz ayrılığın.
Sağlam at adımlarını,
Tereddüt etmesin sakın ayakların