Bir ses çağırdı beni,
Karanlık bir köşeden,
Ne bekliyorsun haydi,
Durma gel diye,
O ses ki,
Bir tanıdık bir yabancı geliyordu,
Ancak durmadan bana
Gel haydi durma diyordu.
Beni hiç kimse böyle çağırmadı,
Hayatım boyunca.
Bende bir değişiklik yok
Ben yine aynı ben,
Bu kadar ısrarla çağrılmam
Neden?
Hayatta yok ki beni çok seven,
Hayatta yok ki arkadaşım diyen,
Bu ısrarın nedeni nedir,
Bunca ısrar
Neden?
Bir annem vardı yıllar öncesi,
Pir annem vardı yıllar ötesi,
O’da yok,
Odamda da yok,
Yok,
Beni kim çağırır böyle.
Hep bir sevgilim olsun istedim,
Seven oldum,
Sevgili bulamadım,
Benim binde birisini sevsin,
Yeter derken,
Hep veren oldum,
Vereni bulamadım.
Kim niye beni çağırsın ki,
Durup dururken beni,
Ben kimim, ben neyim,
Ben seven,
Ben sevilmeyi bilmeyen,
Ben benden başkasını görmeyen,
Ben bende yalnız birisiyim.
Neden çağırsınlar beni neden.
Mehmet DUMANLI 29.12.2008
Mehmet DumanlıKayıt Tarihi : 29.12.2008 14:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!