Hayal meyal hatırladığım bir günaydın tebessümü.
Yalnız bir adamın sessizliği, gözlerindeki tereddüt.
Yarım yamalak sevgilere aşina bir kentte geçen ömür.
Ömür sevgiyle güzel, sevgi ölümün tebessümü.
Sevince ölüyormuş insan, eksiliyormuş hatta.
Ağlamaklı bir bakışla küfrediyormuş aşka.
Varlığınla avunmak var, böylesine uzaktan.
Şehir manzaralı tepe, son bir elveda öpücüğü, dudaktan.
Sonrası yalnızlık, yarısı yırtık fotoğraflar.
Kasvetli ve uykusuz tam 128 hafta.
Madem sevgi doğamızda var, neden bu ayrılıklar?
Sırtımda sayısız hançer var, derdimse kandırılmak.
Matrak adamların, huysuz adamlara dönmesiymiş aşk.
Sağırın duyması, körün görmesiymiş aşk.
Yalnız ve asırlık çınarın gölgesiymiş aşk.
Sonsuza dek bağlanarak ölmemizmiş aşk.
Kayıt Tarihi : 9.10.2017 14:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!