Nasıl?
Hiç içime çekmediğim kokun, nasıl mest ediyor beni?
Hiç dokunmadığım, hatta hiç görmediğim tenin nasıl titretiyor beni?
Ya da o sesin, nasıl her duyduğumda diğer bütün seslere sağır ediyor beni?
Neden?
Neden her an düşümdesin?
Neden bakışların böylesine böylesine derin?
Neden dudakların böylesine kusursuz?
Neden kelimelerin kainatın en huzur veren cümlelerini kurar?
Ama...
Mest eden kokun, komaya sokuyor beni,
Her zerremi titreten tenin, öldürüyor beni,
Diğer bütün seslere sağır eden sesin, kulaklarımı kanatırcasına, beynimi milyon parçaya bölerek patlatırcasına yok ediyor beni,
Tanrının bütün evrende en özenerek yarattığı kusursuz gözlerin, bir mermi gibi delip geçiyor gözlerimi,
Dudakların... En güzel üzümlerden yapılmış şaraplar halt etmiş yanında.
Dudakların zehirliyor beni,
Ve o en huzur veren cümlelerin, her kelimesi müebbet hapis cezasına çarptırılmış bir mahkûm gibi işkence çektiriyor bana.
Ne senden gidebiliyorum, ne de sana gelebiliyorum.
En güzel duyguların katilisin sen.
Neden böylesin?
Kayıt Tarihi : 16.12.2024 23:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!