Anadolu denen bu coğrafyada,
Dağlar bizim amma bağ bizim değil.
Yalınayak sıcakta ekin biçeriz,
Emek bizim amma aş bizim değil.
Yılın hasılatı son bahardadır,
Kışlar bizim amma güz bizim değil.
Ulema yetişti, yıllar boyunca,
Adam bizim amma baş bizim değil.
Kendi öz yurdumda garip, öksüzüm,
Oba bizim amma bey bizim değil.
Erkek başla, güzel kaşla sevilir,
Güzel bizim amma kaş bizim değil.
‘Her Türk şair doğar’ derler anadan,
Ozan bizim amma saz bizim değil.
Ey canım kardeşim, anladın beni.
Yokluk bizim amma var bizim değil.
Yıllar yılı tekrar ettik bu sözü,
Değişen ne var ki, gün bizim değil.
Ümitler hayalde, düşte saklandı.
Dün geçti amma yarın hiç bizim değil.
Hasan Özçelik
(Serik Lisesi, 1980)
Kayıt Tarihi : 23.9.2018 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1980'li yılların Anadolu gençliğine verdiği haleti ruhiyeyi anlatan bir şiirdir. Bilim adamları yabancı ülkeleri över, eserlerini tercüme ederek Türk gençliğine okutur ve dayatır. Bilim, teknoloji, fikir ve sanat ithal. Gidişata karşı çıkanlara 'ilim, medeniyet düşmanı, yobaz' denirdi. Güzeller artist olmak için yarışır ama yerli bir TV. dizisine halkımız hasret. Medeni olmak için adeta ecnebi olmak gerek. Yerli isen yabancı hayranı olmak yetmez, onlar gibi yaşamak ve onları alkışlamak gerekirdi. Türk büyüklerine hakaret etmek adeta dönemin modasıdır, Atalarını sevenler, saygı duyanlar barbar oluyor. Kısacası; Anadolu evladı 8. sınıf vatandaş, bilgisiz, garip, cahil. Bizi ve dertlerimizi anlatan kitaplar yasak. Üst kademe ülkenin öz evladına tepeden bakar. Böyle bir haleti ruhiyede bu şiir yazılmıştır. Ama şimdi ümitsiz değiliz. Anadolu yiğitleri giderek dizginleri eline alıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!