Neden Bilmeyiz Şiiri - Kazım Üçok

Daraldıkça daraldı penceremiz
Git gide uzaklaştık menzilimizden
Hep başka limanlara savruldu yelkenlerimiz
Kestik selamı sabahı birbirimizden

Sinmiş ruhumuza
Hoyratlık sevgisizlik
Ve sen-ben kavgası
Eğri hançer gibi saplanmış sinemize
Ayrılık belası

Neden hep boşlukta kalır ellerimiz
Birlikte yaşamak varken
Neden böyle taş kesilir yüreğimiz
Gönüller dost ararken

Mesafeler uçurum sanki
Sözler kinayeli, bakışlar lâl
Öylesine ucuz ettik ki her şeyi
Bir tatlı söz çıkmaz oldu dudaklarımızdan

Neden yeşertemeyiz umudu
Neden dörtnala tükenir sevdalarımız
Neden nefret karışır türkülerimize
Neden zehir-zıkkım uykularımız

Bozuldukça bozuldu şirazesi ömrümüzün
Git gide yalnızlaşıyoruz
Öyle bir giriftâra düştük ki
İçten içe çürüyen
Issız ağaçlar gibi yaşıyoruz

Oysa;
Göğün mavisinden dalın yeşiline
Tarlanın sarısından rüzgârın esişine
Kuşların ötüşüne çocukların gülüşüne
Neden kulak vermeyiz

Neden tutmayız uzanan eli
Neden kırarız gönülleri
Sevgiyle bakan gözleri
Neden görmeyiz?

Ve bir ömrün ne kadar kısa olduğunu
Daha yaşarken
Neden bilmeyiz
Neden bilmeyiz!..