Neden Aşık Oluruz? Şiiri - Ferhat Gür

Ne gerek var diyor insan bazen.
Ne anlıyorsun sevmekten.
Nasıl oldugunu bile bilmeden yaşamaya calışıyorsun aşkını
Sen seviyorsun ama karşındaki insan sevmiyorki sen gibi.
Uzulen sıkılan hep sen oluyorsun
Hani diyorya sair mutlulugu bende bulan benimdir gerisi misafir.
Oyle olmuyor iste seni mutlu edecek insanlar varken sen hep seni uzecek olani seviyorsun.
En acisida sevgine karsilik bulamadan seviyorsun.
Bile bile aciya atiyorsun kendini ateslerde yakiyorsun kendini.
Ama sevilen hep onu sevmeyenlere hep ona zarar verenlere yoneliyor.
Ceviriyor sana namlilarini tek seviyorum deyisinde atese veriyor kainati
Kader demmek istiyorum ama yine olmuyor
Allah kisiye tasiyamayacagindan agir yuk yuklemez diyorlar
Ama bu sefer yukum cok agir allahim kaldiramiyorum
En ufaktan esen yel yikacak hayatimi
Sensiz ortamlara yonlendirmeye calisiyorum yuregimi ama olmuyor.
Yine sair diyor
Aklimi zorlama karsimda durup diye
Cok dogru.
Ama umut iste belki olur belki sever diye yollarini gozluyor hep
Unutmakta kolay degil
Silmek mi?
ne mumkun?
Biz sevince neden hep kaybediyoruz Rabbim?
Neden uzuluyoruz?
Neden ağlıyoruz aşkımız için.
Neden yıpranıyoruz sevilen için?
Mecnun gibi olmak icin mi bu cabamiz

Sabır ver Rabbim sabır.
Her işte vardır bir hayır.
Dalda kuruyan yaprak gibi bırakma bizi
Yesert ümitlerimizi...