Neden kırdık sanki minik kalplerini
Tomurcuklarını biz kopardık ellerimizle
Yüreklerini, bakışlarını külfet saydık
Ne çok ağlattık o çocuk yüzlerini.
Hep hata! Hata! Hata üstüne yığdık
Ne çok biriktik bir çöp gibi içimizde
Bilemedik, sahip olmanın en basit
Halinden, anladığımız dille kaybettik.
Oysa dal uçlarında göz ağrısı gibi
Bir bahar büyüsü bir umut türküsü
Karanlığa inen şamardı yavrumuz
Minik yürekleri yeşil yapraktı kucağında.
Hangi neden ve niçin?
Bu kadar yeis ve tutuk olmak.
Neden öldürdük değerleri, değdi mi!
Kızgın bir nefes ile ciğer yakmak.
Hangi hicran geçti içimizden
Ve hangi keder soldurdu!
Ciğerimizden daha daha büyük
Saydığımız yavruları, niçin ağlattık?
Kayıt Tarihi : 26.7.2015 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!