Neden Şiiri - Abdil Işık

Neden mektup yazıyorum sana
Küf kokan bir mevsimde
Küf bulaşırken şiire
Dirhem dirhem özlemimle ve sayıklama nöbetlerinde yim şimdilerde
Aklıma düşüyor
Hani o gözlerin var ya gözlerin
Mevsimsiz intiharlar kuşanan
Bir yanı Karadeniz bir yanı maviye çalan
Ve kıyısında okyanuslar taşıyan şiirler kadar
Engin
Ve sevda çiçekleri kadar aç
Issız bir ceylan olsa da aşk zemheri yalnızlığında çoğalan
Saçaklarında kırlangıç yuvaları
Ve pusuya düşen dalgalardı koylarda
Yıldız yıldız göğsünde açan
Ay konuşurdu
Işığın huysuz çocuklarıyız biz
Unutma
Ve düşlerde birikirdi aşk gök yüzü kadar mavi
Bir orman kadar ıssız ve kıyamet soluklu
Yaşına yaş düşse de güneşin ikramıdır aşk.