Neden? Şiiri - Haşem Baygümüş

Yüreğime keder salan şu karanlık

Yalnız köpek havlamalarıyla

bozulan korkutan sessizlik,
İ
nsana ölümü hatırlatan

şu tuhaf olay, uyku

Geceyi hışırdatan şu divane rüzgar,

Neden?

Batmakta olan güneşin

insana verdiği huzurla karışık hüzün

Belirsizliğe uzanan bir garip yol, ömür

Her akşam yeniden

kırılıp incinen kalbim

Asırlık sızılarıyla

ayakta durmaya çalışan şu koca çınar

Beni yakıp yıkan bu nâr

Neden?

Gözlerime gecenin güne çöktüğü gibi

usulca inen şu gitme isteği

İçimde çok uzak denizlerde batan sandal

Aşkı ve acıyı aynı kefede

getiren deli rüzgar,

Sürgün edilmiş gibi

giden şu kırlangıçlar

Ağlayan, sızlayan, terkedilen

ve yanan,

hep yanan gönül

Neden?

Birer birer feragat ediyorum

beklentilerimden,

Her gece bir kırlangıç konar pencereme

yüreği yanık, kanadı kırık

Gurbet acısı veriyor

bana artık sıla,

Yabancı sanki her tanıdık,

İçimde deniz kirleniyor

Ellerimde ölü kuşlar birikiyor

Kan kokuyor avuçlarım

Sularda garip bir tad,

Gitmek isteyip de gidememek

Neden?

Her savaşta mağlup olan

incinen, azarlanan

zamansız yitirilen benim.

Bana yakılır her ağıt,

Bana söylenir her yanık türkü,

Beni anlatır tüm hüzün şiirleri

Bende uzayıp gider

her derbeder roman,

Bende ağlar gizlice her kahraman.

Benden çıkar her yüreğe yangın,

Ve beni çağırır her ölüm,

Soğuk,

Çok soğuk...

Neden?