Biz ne isek oyuz, Allah bilir ya,
Riya örtüsüne bürünmek niye?
“Eğri otur, doğru konuş” denir ya,
İçi, dışı ayrı, görünmek niye?
Ateşten, topraktan, havadan, sudan,
Aynı hamurdanız, aynı mayadan,
Ruhundan üflemiş, bizi Yaratan,
Kibirle kasılıp, gerinmek niye?
Benlikler Dünyanın en büyük dağı,
Onunda bitecek sefahat çağı,
Gönül semasından kopartıp bağı,
Çukur çöplüğünde gezinmek niye?
İnsanın kendisi kendine yar’ken,
Gönlümüz çok geniş, âlemler darken,
İçimizde sonsuz hazine varken,
Dünya süslerine bezenmek niye?
“Tedbir almak kuldan takdir Allah’tan”
Diyenler “hâşâ” müşteki Hak’tan!
İsyanlar ederek varlardan yoktan,
Kadere inatla direnmek niye?
Memnun değil san ki, kimse yerinden,
Vesvese kaynatır gayet derinden,
Bereket yağarken gönül erinden,
Kalleşten merhamet dilenmek niye?
Elbet dünya malı dünyada kalır,
Aptallar bu mülkü ebedi sanır,
Canı Allah verdi, ancak o alır,
Yaralım öfkeyle bilenmek niye?
10–01–2008…Mustafa YARALI
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 30.11.2010 21:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!