İnsanlar biçim biçim.
Kim neye değer bilemiyor insan.
Hayata bir kez geldiğimizi bile bile, bir başkası için acı çekmek aslında ne de saçma.
Her gelişinde aklına, bu kıpırdama, bu heyecan ve korku neden?
İnsan nereye kadar dayanır, nasıl kurtarır kendini bu bilinmezliklerden?
Birileri hayatı boşverebiliyorken,
Bizlerin acılarla boğuşması neden?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
