öfkemi parmaklarımın ucunda taşıdım hep.
bende kalmasın dedim,
istemedim.
ilk tökezlememde düşüversin dedim.
gitti bitti diyeyim istedim.
ama hep birileri:
''pardon düşürdünüz'' deyip sırıtarak avuçlarıma bıraktı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta