öfkemi parmaklarımın ucunda taşıdım hep.
bende kalmasın dedim,
istemedim.
ilk tökezlememde düşüversin dedim.
gitti bitti diyeyim istedim.
ama hep birileri:
''pardon düşürdünüz'' deyip sırıtarak avuçlarıma bıraktı.
''benim değil'' dedim dinlemediler,
ısrarla teslim ettiler.
şimdi soruyorum onlara!
köşe bucak sakladıklarımı
ve sakındıklarımı
neden dillerine dolarlar,
neden sahiplenmek isterler peki?
(temmuz 1997) izmir
Müjgan KızılenişKayıt Tarihi : 16.3.2009 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!