Neden Şiiri - Nurittin Günay

Hiç değişmemiş “neden” diye soran sesin
İlk duyduğum andaki tonda, onca seneden sonra

Yine yumuşak
Yine sevecen
Biraz dargın
Biraz umutsuz
Ve çaresiz
Ya yüzün?
Alnında zamanın acımasız çizgileri
Gözlerinde uykusuz gecelerin izleri var mı?
Değişti mi hislerin?
Sevgin?
Duruyor mu ilk günkü gibi derinliklerinde kalbinin
Leyla ile Mecnun,Kerem ile Aslı misali aşkın?

“Neden” diye sorma
Bilmiyorum
Ayrılık tohumlarının nasıl ekildiğini
Sevgi çiçeklerinin arasına

Zamanın acımasızlığına,kaderin oyununa
Dönüşü asla olmayan tek yönlü yola rağmen
Bildiğim
Seni ilk günkü kadar çok sevdiğimdir.

Sen unutamadığım
Sen vazgeçemediğim
Sen yaban gülüm
Sen gonca gülüm
Şerbet diye içerim
Gelirse senden ölüm

Artık sorma “neden” diye
Bilmiyorum.