Dalıp gitmelerin
bebeğini kaybetmiş
bir anne feryadı
gökyüzüne çarpmış bulutlar
cehennem gibi yanıyor düşlerinde
kimsesiz kalmış umutların
elinde bir tas su
içersen
temmuzun sıcağı utanacak
parmakların
kimsesiz topraklar gibi
dolaşıyor bedeninde
çiçekler özlüyor yaralı kokan kimliğini
ama sen yoksun
neden...
Kayıt Tarihi : 11.2.2020 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!