Neden! Şiiri - Ümran Karabıyık

Gökleri hem karartır, gözleri hem ışığa boğarsın.
Çünkü Sen’sin, bunu yaparsın

Neden
Neden
Neden

Kaç soru var düşüncelerime bir kor gibi bağlanan
Bırakıp doğmuş olduğum bu yaşı, bırakıp tüm geçmişimi, kaçarak bir yokluğa
Ama sadece ben
Ben in olduğu bir diyara
Ve sen
Yalnızca sen
Duyan serzenişlerimi

Neden
Neden

Kopuyor her gün içimden bir yaprak daha
Ve solmaya öyle yakıştı ki bir bilgi
Bir bilgi
Bir bilgi
Bildiklerim
Öğrettikleri
Sen!
Varlığın…
Ve hissettiğim

Neden
Neden!

Kaç soru var gözlerimi bir kor gibi yakan
Görmeyi unutmuş gibi çoğu zaman
Sayıyorum insanları
Kaç iman var ve onların kaç? lı ömürleri

Anlayamıyorum
Bu yüzden bir yokluk, gün geçtikçe içimde
Ve günahlarımla, ve benimle birlikte
Yetişemiyorum o Doğruya
Doğru ne?

Neden!

Bunca kapılıp gitmişken insanlar yaşamak denilen deryaya
Boğulmadan, hiç sorgulamadan
Alışmışlarsa ve alışıyorlarsa ve savaşıyorlarsa, meraklarıyla
Ve kazanıyorlarsa
Benim bu dehlizlerim, bu kaoslarım bu savaşlarım
Neden nedenlere?

Neden
Sorgulamak yalnız olsa
Yalnız bulmak için koşulsa
Neden!
Neden bir de acı yanar
Acıyla kanar gözlerim
Düşüncelerim birer köz
Silinip gitti tüm geçmişim
Ve aldanıyor muyum, neyim?

Duyan var mı?
Bu sessizlik neden!

Bir dağı parçalar ve ağaçlar
Her an secdededir ve senin emrinde
Kanatlarından rüzgâr yaptığımız beyaz, sarı, mavi kuşlar
Senin için, geceler senin için ölmekte

İstesen gömülür karanlık ıslak bir umuda
Ve hiç yaşlanmamış bir bahar kalkar ayağa, bir ayazın ortasında
Çünkü Sen’sin, bunu yaparsın

Şimdi bir ölüm
Ya bir ölüm!
Lütfen bir ölüm!

Ya da gömülüp nedenler ışığına
Boğ gözlerimi, doğrularınla
Ruhum kaybolsun varlığının kucağında

Ya bir ölüm

Ya da
Boğ
Doğrularınla!