bütün yüzlere senden bir iz varmı
bakıyorum
bütün ayak seslerine
bütün gülüşlere kulak kabartıyorum
gidişin kesindi
dönmeyecektin.
diyelim sevmemiştim seni;
neden gecenin ortasında
aç martılar gibi çığlık çığlığa...
yada bir yokuşu koşaradım çıkarcasına..
ve saattlerin yelkovanına tünemiş
ve neden
bu kirli otel odasında
-siyah camların arkasında
karnımın açlığını düşünmeden
hayalini oturtuyorum karşıma...
Neden?
kaybettiğim şeylerin 'en güzeliydin'
zaman geçtikçe acısı daha da büyüyen
her telefona irkilişim
- ki, telefon numaramı bilmiyorsun -
her yağmurda senden bir soluk
ıslanıyorum
hiç umut yokken...
bir gün yolda yürürken
birden karşıma çıkıp güleceksin
bütün sesler susacak....
yaşamak için ne çok sebep varmış
bileceğim
Kayıt Tarihi : 14.10.2007 17:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nursal Arkadaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/10/14/neden-453.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!