Neden Şiiri - Sevinç Başbuğ

Neden hep geçmiş
Düşer penceremize
Hep o hüzünlü şarkılarda..
Hadi bizler dinlerken iyi,
Peki ya onlar..
Onlar çalarken ne düşünür acaba..
Hele bestekarı..
Kolay mı o kadar yükü taşımak..

Neden hatıralar,
Bir anıya dönüştüğünde
Hep
Daha değerli olur.
Yaşandığı anda
Kaç kişi fotoğraflar kareleri
Gözlerinin buğusuna..
Ağlayamayız da üstelik

Kaçımız
Karlı dağlara bakıp
Hıçkırıklara boğuluyoruz
Kaçımız
Kirli yüzüyle bir çocuk
Yanımıza yaklaştığında
Yüzünü temizliyoruz..

Neden uzaklaştık bu kadar
Eski dostlardan,
Hangi kara kedinin
Marifeti..
Yoksa şu
Gurur denilen illet
Hasta yatağımızda bizi de mi vurdu
Yıllanmış çizgilerimize aldanıp..

Tarih..
Onu bu kadar puslu yapan ne..
Unutkanlıklarımız mı..

Oysa hiçbirimiz yola çıkarken
Böyle olsun istememiştik değil mi..
Biz hep farklı olacaktık,
Daima sırt sırta..
Aynı Ay'da birleşecekti gözlerimiz..
Şimdi aynı yüreklerde farklı iklimlerin mevsimleri
Hüküm sürüyor..
Nasıl..
Bu kadar mı güçlü mesafeler,
Hani sonbaharlar hep bizim olacaktı..

Neden hep hüzünlü şarkılarda
Kavuşmak isteriz..
Neden sıyrılamıyoruz
Bestekarların
Kederinden..
Kendimizi yaslara esir düşürüp
İrademizi gereksiz
Kibirlere
Emanet ediyoruz..

Oysa bak kış geldi..
Hava soğuk..
Ciğerlerimizden dumanlar çıkıyor..
Pencereye dokunsam buz gibi
Dışarısı..
İçeri almak lazım
Artık
Çocukları..

Eski dostlar
Demek için
Daha çok
Genciz
Bu kadar kırışık biriktirmek
Marifet mi yani? ...