Aslinda o kadar güzelki yasam, yasamasini bilene.
Dostlugun, Arkadasligin, güzelligin degerini bilene.
Aslinda o kadar güzelki insan, insan olmasini bilene.
Bazi insanlar vardir ici neyse disida o degismez,
Tuttugu yolda ne olursa olsun onu etkilemez.
Bazisi iki yüzlü arkandan yapmadigini birakmaz.
Bazisi gercekten candan, sakaci, sevecen,
Bazisi nankör, sahtekar, ückagitci.
Su soruyu kac kisi kendine soruyor acaba,
Bizler ne idik ne oluyoruz, gayemiz ne?
Neden birbirimizin kalbini kirmak icin yarisa girdik?
Neden baris, kardeslik, dostluk yolunu secmedik?
Neden kendi hatalarimiz dururken hep hatayi karsida aradik?
Neden birbirimizi sadece bir et yigini olarak gördük?
Neden kendi benligimizi kisiligimizi birakip,
Bir baskasi olarak görünmeye calistik.
Hepimiz etten kemikten yaratilmadikmi,
Öyleyse bu kavga bu cekememezlik neden, Allah´im neden.
Kayıt Tarihi : 20.7.2006 12:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!