“Gönlümün Veli’sine;
Veli’nin Ağbisine'
Gönülden uzakta gözden ayrıyız.
Bağrımda bir hançer; özden ayrıyız.
Cevap verir misin bana ey pirim?
Neden hep uzakta,neden ayrıyız?
Bir ağacın kollarının dalıyız,
En verimli meyvesiyiz,balıyız.
Diri olup,iri olmak var iken,
Neden hep uzakta,neden ayrıyız?
Şöyle-böyle yarılandı ömrümüz,
Bundan gayrı gelecekte kaygımız,
Biz sorduk; sormasın yarınlarımız,
Neden hep uzakta,neden ayrıyız?
Olmamalı bölünmüşlük bahtımız,
Bu birliğe olmadı hiç katkımız,
Birlik olup mutlu olmak var iken
Neden hep uzakta,neden ayrıyız?
Yaşandıkça bitti ilkbaharımız...
Sonbahar ki bizim bu son şansımız.
Bilici’den size,size çağrımız;
Neden hep uzakta,neden ayrıyız? ,
Veli BİLİCİ
Temmuz-2001 Esenköy
Kayıt Tarihi : 26.4.2006 21:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!