Neden Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Kahredip tütüyor mazimiz,
Kalplerimizde külleniyor.
Dudaklardan dökülen isimler,
Mezar taşlarında küfleniyor.
Sızıp kalan sevgiler son kadehlerde,
Arar son yudumunu, ıslatır gözleri.
Can damarına dolan kan yüreklendirir sevdayı.
Yürür yolları, sürüklenir hayallerde,
Kurumuş pınarlarda soluklanan dudaklar,
Çatlar, kurur ve acımasızca yanar.
Emellerin zinciri sıkar boğazları,
Umut yağan gözlerdeki yağmur dinerse,
Başlar bir ışıltı, makberi beklemez ruhlar,
Dudaklarda birleşir tüm hisler ve duygular.
Gün ışıltısı karaları gömer,
Ta içine çeker denizleri.
Çınarlar neden uludur?
Sevdalar neden yücedir?
Hasret neden acıdır?
Neden özlemlerde yaşar umutlar?
Denizle dalga neden koyun koyuna yaşar sevdalarını.
Dilek taşları neden parlaktır?
Neden yıldızlarda buluruz dünyamızı?
Ulaşılmaz olan her şey neden çok istenir?
Toz pembe dünyaların yolcusu ne de çoktur.
Neden bir çok şey bu günde yoktur da yarınlardan istenir?
Anlamsız karalar neden temiz kayaları kirletir?
Neden aşık olmak için nisan yağmuru gerekli bu şehirde?
Neden ölümüne severler de ölümüne ölemezler?