Neden? Şiiri - Cahit Pehlivan

Ezilen hep benim,
Üzülen mi?
Sorarım be kardeşim,
Tarif et bakalım kime uyuyor?
Gördün değil mi?
Elinde olmasa da, istemesen de,
Yine beni tarif ettin.
Neden?
Göz yaşlarını kuru ekmeğe pastörize gibi süren,
Hiçbir şeye inat etmeyip, direnmeyen,
Yaşadığı tüm acı gerçeklerde, hep sukut eden,
Horlanıp, dışlanan ben oluyorum. Neden?

Kardeş, ana, baba gibi kavramlar yabancı,
Dost, arkadaş, yar, yaren hepiside yalancı,
Erkeksen bul merhemini, haydi artık dinsin bu acı,
Yoksa dinden, imandan çıkaracaklar beni, neden?

Şansmış, talihmiş zaten bunları bir fasılda geçtim de,
Şu ahlak kavramlarına acayip taktım son günlerde,
Dürüstlükmüş, hayır severmiş, iyilik edermişim de,
Haydi be oradan! Artık nefret ediyorum.
Bu kavramlardan...
Bu kavramları savunup taşımam için,
Yanımda bulundurmam için vahiy mi geldi?
Cebrail’de tebligat mı iletti ki?
Bütün bunlar, hep benden isteniyor neden?

Neden? Neden? Yalnız ben ve benim gibiler,
Birilerinin sofralarında ucuz lokma oluyorlar,
Yada, kimilerinin dişinin dibinde, bir kırıntı.
Neden ha! Yaşamak istemiyorum o zaman,
Alın, o zaman sizin olsun bunca yaşanan,

İstemiyorum artık, ne tek bir nefes, ne de bir bakış,
Ömür denen şey, sizin olsun,
İstememen artık onu, üstü kalsın,
Hemen tabutlu, teneşirli, bir düğün düzülsün.
İmam da karar versin,

İkindi namazını müteakip mi olacak kalkış?
Fazlada gecikmesin isterim, menzile varış,

Varsa başka çare, buyurun siz söyleyin,
Benim gibi milyonların, sessiz çığlığını dinleyin,
Ve söylenecek bir şeyimiz varsa, lütfen söyleyin.

Yoksa tabutum kalkmış omuzlara,
Bir daha da inmez yere,
Açılın kapılar, gidelim,
Tanrının dört ikliminde,
En sıcak olan yerine,
Sizin anlayacağınız, Cehennemin dibine,
Birileri yaşamak istiyormuş,
Yaşasın, yaşaya bildiğince,

Neden? Neden? Neden?
Diye sormayın sizde, lütfen...

Öyle bir günün arkasından ve gözyaşlarımla! ...

Mardin