Neden? Şiiri - Yakup Günel

Neden her şey gelir ki benim başıma?
Zarar gelmedi ben tarafından sana,
Yüreğim ağlıyor her saniye kana kana.

Yüreğimi delen şu gözyaşları ne diye?
İslatmiyor bile artık dökülen bu yaşlar.
Bıktım her an alışmaktan:
Sahte gülüşlerin altındaki hüznü gizlemeye,
İçim kararırken bembeyaz şekilde bakmaya,
Bıktım artık!

Ne istedim ben bu hayattan?
Uç hayallerimi gömdüm kalbime,
Feleğin sillesini yedikten sonra çekildim tekrardan köşeme.

Aynı şarkıyı defalarca dinlerken anladım bazı şeyleri:
Hüznü mesela...

Evin yolunu uzatınca fark edersin yaşadığın şeyleri,
Bir yabancıdan farksız artık onun gözleri.
Düşman gibi bakıyor artık,
İyice ıssızlaştım dünyaya.
Tekrardan döndüm o eski rüyaya.

Olmayacak dualara amin demenin zorluğunu yaşayarak bilir insan,
En sonunda yaşayacağı şey tabiki de hüsran.

Neden böyle bir yer ki bu dünya?
Acıdan başka hissetirmedi bir şey bana.
Siyaha bürünen şu dünyada beyazı umar oldum
Açan bir çicekken aniden soldum.
Sessizce akıp giden zamanın, nankör yılların esiri misali...
Kaderime mahkum olmaya terk edilmişim.

Yaşarken bu acıları ruhumdan atmaya çalışıyorum bazı şeyleri,
Alışmayı unutmak isterim.
Gereksiz ve kanmanın getirdigi saflığı da atmak isterim.

Üzülmemek zor şey tabi,
Lakin bazen bıraksa da olmaz mı ki?
Kısa bir süre terk etse şu bünyeyi ne olurdu sanki?

Unutmak istemiyorum,
Unutmayı unutmak istiyorum artık.
O noktaya geldim, yıldım;
Beynimi doldurdu asla cevabını vermeyeceğim sorular:
Neden, neden, neden..!