Onca insan, görülecek varken neden?
Neden takılır gözlerin gözlerime?
Işıkla hayât ağacımın kabuğu,
Işıksız darağacımın tasavvuru..
Takılmasın artık, bakma öylece bana.
Mâsumluğunla harman olur karanlığım benim, yaratılır baştan başa.
Bakmasın o gözler, hak etmiyorum bir hüzmesini.
Gelmesin kulağıma o sesler, mest olurum duyarsam her bir cümlesini.
Adım sanım kalmadı, sen geldin aldın beni.
Çölde çâreden habersizken yaşattın beni.
Bıraksaydın da girmeseydim nüfûzuna gözlerinin,
Şimdi n'edeceğim düşünmekten deli olup geceleyin..
Kayıt Tarihi : 6.10.2024 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tek bir gün yaşadım, onunla biraz anlam kazandı hayâtım. Ve günün sonuydu, o bakmaya dahi kıyamadığım, korktuğum o gözlerden ırak kaldım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!