Denize bakıp öylece daldığımda neyin yalnızlığını çekiyorum?
Yapmak isteyip yapamadıklarım,karşılığını alacağımı zannedip alamadıklarım, mutlu hissettiren şeylere çok uzak kalmam…
Deniz hipnoz edip dertleşiyor mu yoksa? Karşılığında bir dalga alıp götürür beni uzaklara.
Sağanak yağışların gelişi neden huzur verir bana ? Gökyüzünün benim yerime hüzünlenmesindendir belkide.
Yağmur damlaları yaptığım hataları bana göstermek için mi izlediğim camlara sertçe çarparlar?
İşte her şeyden uzak olup düşünmenin tam zamanıdır bu havalar.
Çocukluğum ne kadar uzundu sanki ya da bana mı öyle gelirdi?
Zamanı bir imlece basıp genişletir gibi yaymak isterim çünkü korkum yaşamadan ölmekti.
Yaşamaktan kastım fiziken değil ruhen bir şeylere ulaşmaktı.
Belki Başarı, huzur ya da saygınlıktı…
Şimdilerde hep bir geç kalınmışlık hissi var üstümde.
Yetişemiyorum ama nereye onuda bilmiyorum hep bir üşengeçlikle..
Kayıt Tarihi : 30.9.2024 06:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!