Savaş bitmiş çoktan ama söylemediler bize bittiğini.
Dikmişler gözlerimizi ufka o vakitler, Göremedik kalan izi, şu iskelet ellerimizi.
Zira kör etmişti sahte bir ışık.
Vurduk, vurulduk, ezdik, ezildik ve ağladık ve güldük.
Birer organ gibiydi yaralar, yaşadık acıyla karışık.
Hani düşmanlar, kötüler nerede, yıkılan o ev?
Baktık bölmüşler tüm varlığı, kollar, bacaklar.
ne olur kim olduğunu bilsem pia'nın
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Devamını Oku
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta