Neden? Şiiri - Bekir Dalkıç

Savaş bitmiş çoktan ama söylemediler bize bittiğini.
Dikmişler gözlerimizi ufka o vakitler, Göremedik kalan izi, şu iskelet ellerimizi.
Zira kör etmişti sahte bir ışık.
Vurduk, vurulduk, ezdik, ezildik ve ağladık ve güldük.
Birer organ gibiydi yaralar, yaşadık acıyla karışık.
Hani düşmanlar, kötüler nerede, yıkılan o ev?
Baktık bölmüşler tüm varlığı, kollar, bacaklar.
Bölüşmüşler dönüm dönüm her ne varsa parsel parsel.
Kalmamış bize bir karış toprak.
Hani bize kalacaktılar?

Anlayamadık kim dosttur, kimlerdir düşman?
Kimden yanadır bu savaşlar?
Bu yılan derisi, köle kırbacı kilometreler, karşı dil.
Hep biraz daha fazla eksilenle yetinmek.
Nedendir bilmem yaşamak varken gül gibi,
Kara bir kazanda kavrulurken taze et.
Bir tahakküm ateşinde kül gibi,
Savrulup gitmek.
Neden ha!?
Neden neden?
Neden?