Neden Şiiri - Kemal Mutlu 3

Neden Yaşının büyümesine paralel
Büyümez insan yüreği
Yaşlı bir bedene tutsak
Hep çocuk kalır
Şefkatli bir elin
Başını okşamasını bekler
Ve o minnacık yaşlı gözleriyle
Tutkularımızın, nefsimize açtığı
Amansız bir savaşa tanıklık eder

Ve neden
Güler yüzlü bir ıssızlık
Konuksever bir sessizlik
Yalancı bir meme olur
Pembecik dudaklarında
O hiç büyümeyen çocuğun

Sahi, neden
Tek yöne bir biletle
Bedenimizi devremülk edinen
Kederlerimizin
Daha dünyaya gelir gelmez
Bakıcılığını itina ile üstlenir
Ve sevecen bir duyarlılıkla
Besleriz içimizde

Bir yanımız kupkuru bir çalılık
Diğer yanımız
Hiç sönmeyen bir alev
Bir yanımız, öbür yanımızı
Tüketir bir ömür boyu

Kimselere veremediğimiz
Sırnaşık karanlığımızı
Sırtımıza vurup
Yolcusu oluruz
Ne zaman biteceği hiç bilinmeyen
Alacakaranlık kuşağı bir yolculuğun

Kendi çıkmazlarımızın saldırılarıyla
Yaşlanırken bedenimiz
İçimizdeki çocuğa hissettirmeyiz
Aldığımız derin yaraları
Ve sonra takarız zafer tacımızı
Ağaran saçlarımıza

Yolumuz düşer sonunda
Gecikmiş aşıklar durağına
Geride mahcup zaferlerimiz
Ve arsız, ukala yenilgiler bırakırız

Durak alabildiğine kalabalıktır
Hepsi de
Hata olduğunu bilmeden
Yaptıkları hatanın kurbanıdır
Yeşil bir otobüs yanaşır
Geç kalmış aşıklar durağına
İtiş kakış doluşurlar
Kapısı bile zor kapanır
Ve otobüs yürür
Biz ikimiz binemeyiz
Onurlu ve vefalıyız ya hani
Hep önceliği başkalarına veririz

Durakta sadece ikimiz kalırız
Bir ümit, eski ve yeşil bir otobüs
Vardır gelecek gamzelim
Bekleriz
Sen koluma sımsıkı sarılıp
Ay yüzünle gülümsersin bana
Ben, alnına dökülen saçlarını düzeltip
Yanağını okşarım usulca
Hava kararır hafiften
Uzaktan bir otobüsün
Farları alır gözümüzü
Ümitlenir bekleriz
Otobüs ilerde durur
Zaman durur
Biz yine de bekleriz
Bekleriz...