söndü sanırsın sen o tütmez ateş
fark edemediğin gibi döndüğünü dünyanın
titremez artık dersin karacakaranlıktaki o mavi ışık
göremediğin gibi yıldızları gündüzleyin
çekmiyordur belki de yüreğinin atları
kimsenin bilemediği o heyecanları
sen kendi gözbebeğini görebildin mi hiç
sayabildin mi korku istasyonundan geçen trenleri
neden gitmeyenin ardından el sallarsın peki
Kayıt Tarihi : 24.11.2015 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!