epey zaman oldu içimdeki mavilikleri donduralı
hayli yollar katettim, menzili sana varmayan
ne sancılı geceler uyuttum koynumda, sara sarmalaya
her aklıma düştüğünde içimi kaplayan sıcaklığını,
önüme ilk çıkan cami avlularının ayazlarına terkettim,çaresizce
nafile....
içimden ne zaman kaçsam sende buldum kendimi
yüzsüz,kalkmak nedir bilmeyen bir misafir gibi
tam orta yerinden koparttığın güzel günlerimizle birlikte koptu,
yüzümdeki pembe gülüşler
avazı çıktığı kadar susan feryatlarımı ya görmezden geldi ya da bulutlara saklandı o bir bakışına öldüğüm gözler
şimdi hangi kapıyı çalsam "böyle yapacağı belliydi,ben demiştim" gibi kinayeli sözler
sendeyse hala,yarına çıkmaya senedin varmış gibi rahat,umarsız haller
şimdi gel de aşkı bir masal,bir rüya olmaktan çıkar kalbimden
şimdi gel de "bir insan yedisinde neyse yetmişinde de odur" sözünü çürüt ve at beynimden
peki ya herkes kendine yakışanı yaşatıyorsa yürek hanesine
neden sen her zamanki gibi başka ellerde,başka yüreklerde...?
ben her zamanki gibi gözleri yollarına düşmüş,
senden başka hiç bir şeyi görmemekte
Kederim bile kaderime aşıkken kime neyi şikayet edeyim..
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 17:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
