Esmiyordu rüzgar
Uçmuyordu kuşlar
Gurbet ellerinde
İyi olmuyor hallar
Kızgın bir demir gibi
Yanıp duruyordu
Açlığını söylemedi
Neyi düşünüyordu
Kör bıçak gibi
Gözleri görmüyordu
Parmaklarında ki cansızlık
Artık canına yetiyordu
Neden hep aynı insanlar
Hep aynı ağaçlar aynı dallar
Yasalar bıçak gibi sallar
Ama ayrı insanları kovalar
Yoksulun içine giriyor
Çıkmak nedir bilmiyor
Onlar aynı soruyu soruyor
Garibim cevabını veriyor
Kayıt Tarihi : 12.6.2008 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kimi yasalar kimi insanlara hiç yaklaşmaz,ama kimi insanlarında yakasını hiç bırakmaz.
TÜM YORUMLAR (1)