Nedametname Şiiri - Seyit Osman Akyüz

Ben aklımı coşkun ırmak sanırdım,
Çölde yağmur kadar kıt imiş meğer.
Her ağacı bin metreden tanırdım,
Çınar dediklerim ot imiş meğer.

Kaçardı ben beni ararken dünde,
Yardıma koşardı bulduğum günde.
Sabah akşam gezdirirdi üstünde,
Fil gördüğüm hayvan bit imiş meğer.

Gide gele yol eyledi kümesi,
Kümesi yese de çıkmazdı sesi.
Ses etmezdim kalın diye ensesi,
Ejderha sandığım it imiş meğer.

Hançer vurdum doğruların bağrına,
Cetvel tuttum yanlışların böğrüne.
Kul icadı kıymetlerin uğruna,
Bağnazlık ettiğim put imiş meğer.

Cehaletle ettim ömrü idame,
Bir tesbihe olamadım imame.
Musallat kesildi nedametname,
Beynim var diyordum, et imiş meğer.