Nedâmet Okundan Sakınmamış ki

İlim filim oldu yüz sene önce
Ruhuna fatiha okunmamış ki
Bize bu gömleği kim dikti sence?
Hikmet tazgâhında dokunmamış ki

İyi de kötü de mâlâyan dilde
Mecnûn onun için dolaştı çölde
Hakîkat bağında açılan gülde
Şeyda bülbül gibi şakınmamış ki

Karz-ı hasen ise fisebilillâh
Olunca; divanda kaydolur billâh
En büyük düşmanın buyurmuş Âllâh
Şeytanı dost bilip sakınmamış ki

Bu meydanda imtihan çok çetindir
Saîd Habil itikâtte metindir
Kâbil Şeriatte ki zilletindir
Nedâmet hissedip yakınmamış ki

Halîk’a âsiliği hazmedince
Reddi evlât ol Adene gidince
Şeytana tapınıp isyân edince
Dönüp arkasına bakınmamış ki

Çaresiz kaldığından Âdem Nebî
Kabil ikiziyle birleşti tâbi
İzzetli gardaşı nûr Habil gibi
Saîd madalyası takınmamış ki

Halkeylemiş bu İSLÂMİ binâyı
Mayasına katmış hoşu fenâyı
Turap iken Âdem Havva Anayı
Verirken kat’iyyen ıkınmamış ki