Gökyüzü yine mi kararıyor?
Ben bilmem bana sormayın.
Benim dünyam zaten karanlık,
Işığım çok uzaklarda.
Kış mı geliyor?
Denizin engin sularında bir sandaldır hayatım.
Yakamozlar dans eder ruhumla.
Martı sesleri alır götürür beni.
Uçsuz bucaksız limanlara...
Hayalimin derinlerinde bir şelaledir umudum.
Oturmuşum kenarına.
Yine yağmurlu bir gün ve sensiz yollardayım.
Sen de pencerenden dışarı bak ben oradayım.
Güneş bile açmamış daha.
Gün karanlık.
Sen misin o penceremden sızan ışık?
Beni aydınlatan...
Seni uzaktan sevmek.
Öyle zor ki.
Sabahlara sensiz uyanmak...
Geceler öyle sessiz ki.
Bütün gün sensiz olmak.
Bir tarafım öyle eksik ki.
Sevmek nedir sence.
Bence yanında değilken bile onunla olabilmektir.
Ona dokunmadan onu hissedebilmek.
Onunla olmadan onu yaşayabilmektir.
* * *
Sen sevdin mi hiç ölesiye.
Sevince güzelleşir insan.
Bahar gelir kalbine, çiçekler açar.
Dökülür kurumuş yapraklar.
Dallar yeşil yeşil yapraklarla dolar.
Sevince güzelleşir insan.
Beni bilmeyen birini seviyorum umutsuzca.
Gözlerine bakıyorum habersizce.
Ama elini tutamıyorum.
Dokunamıyorum.
Nefesini duyamıyorum.
Ve hep bekliyorum ümitsizce...
Bir ateşsin içimde söndürülmesi güç.
Gitgide bir yangına dönüşüyorsun...
Zamanla daha da yayılıyor içimde.
Karşı koyamıyorum...
Bu ateşi söndüremiyorum...
Çok geçmeden dön gel.
Seni her özlediğimde fotoğrafına sarılıyorum.
Onu öpüyor...
Hep ona bakıyorum.
Biliyorum...
Sen imkansızsın.
Bu aşk imkansız.
Nisan yağmurları altında
Gece bir bankta yazıyorum sana bu mektubu.
Sakla ha...
Sakın atma.
İçinde kalbim gizli.
Sakın buruşturma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!