Tövbe, kökleri kalplerde olan ağaç,
Dalları dudaklarda,
Gözyaşları nedamet ateşiyle ıslanan,
Gözlerden döküldü gönül ıstırap,
Ve çiçek açtı ağaç..
Tövbe olmazsa yaprak kurur,
Deryaya bulaşır rüzgârda savrulur,
Ağlamakta bahane arıyorsan,
Zaman geçti ona ağla,
Yüreğim pek mahsundu,
Ağladım ve sırılsıklam..
Afşin Dualı
Kayıt Tarihi : 11.8.2021 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!