Nedamet Şiiri - Mahir Odabaşı

İster çocuk de istersen genç de
Cehalet havuzunda yüzdüm ben
Bir tarafı ihya etmeye çalışırken
Diğer tarafı bilmeden üzdüm ben

Geçtim nedamet köprüsünden
Haklar, helal edilir mi bilmem
Son dem, mazi tefekkür edilirken
Huzur içinde gidilir mi bilmem

Bitmeyen bir girdaba girdim
Ne sen bildin ne de ben bildim
Aha ömrümün sonuna geldim
Çıkış yolu bulunur mu bilmem

Hayata kışta açmışım gözümü
Her gece soğuk her gece ayaz
Yalan olmaz yaşamadım desem yaz
Son dem de yaşanır mı bilmem

Hesap edemeden dünü bugünü
Yüklenmişim karlı dağın yükünü
Giderken dünyanın son günü
Boşaltabilir miyim ki bilmem

Dert bildim çevrenin tüm derdini
Koruyamadım hiçbirinden kendimi
Son dem de aynada görünce resmimi
Baktım sararıp solmuş yorgun olmuşum

Hesabı kitabı aldım üstüme
Adalet tam yerini bulsun diye
Yaranamadım yine de kimseye
Bilmem son dem yaranır mıyım?

Yazılanlar boşa yazılmaz elbet
Heybe dolarsa taşar nihayet
Yarın koparsa küçük kıyamet
Başa döner miyim ki, bilmem

Mahir’im yeter artık inme derine
İndikçe zarar vereceksin kendine
Sinema şeridi gibi baktıkça ömrüne
Yine de şükret şu an ki son haline